CD die afgelopen maand niet uit de cd speler was weg te krijgen:
Guido Möbius is de labelbaas van Emphase, dat vooral bekend is van conceptplaten waarbij muzikanten gevraagd wordt te werken met één klank, instrument of noot. Daarnaast is hij ook gitarist van dienst bij het Berlijnse collectief Blinker Inc. In zijn solowerk staat de gitaar ook centraal. De basis van de plaat doet vaak denken aan de platen van het post-rock onderonsje Pallman (met Chris Brokaw, Bundy K. Brown, Doug McCombs ea.), maar Möbius gaat de post-rock voorbij. In elk nummer zit je onverwacht te luisteren naar haperende ritmes en vreemde electronische geluidjes die zeer natuurlijk in de acoustische gitaarpartijen verweven worden. Naast de gitaar en unheimliche elektronica zijn er veel gastbijdragen met klassieke instrumenten. Violen, klarinet, cornet en fluit maken dat sommige intro's van nummers aan Rachel’s doen denken. Maar ook hier laat Möbius ongemerkt de elektronica het zaakje overnemen, integreert geruisloos soundscapes, gaat rocken of laat er een human beatbox op los. Steeds verrassend, altijd een geheel. ‘Dishoek’ is, post-rock met klassieke elementen, tegendraads pruttelende elektronica en er is affiniteit met straatcultuur. Maar ‘Dishoek’ is vaak ook gewoon pop muziek, en dat is de kracht van deze plaat. Voor een paar refferenties denken we aan de gecomponeerde muziek van FS Blumm en aan muziek buiten de marge van acts als Radian of Corker / Conboy. ‘Dishoek' is dus een sterke plaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten