Het Rarefish collectief bestaat drie jaar: vorig jaar was deze gebeurtenis nog maar een paar optredentjes in huiselijke kring waard, nu werd er een heus festival georganiseerd in een propvol Magasin 4. Ik heb geen zin om elke groep in detail te gaan bespreken, daarvoor is het inmiddels ook al te lang geleden, en de meeste van deze groepen heb ik hieronder al wel eens uitvoerig besproken, maar ik kan u wel zeggen dat geen van de groepen teleurstelde.
De eerste groep, Feuerbach, was tevens ook de enige groep die ik nog niet gezien had. Feuerbach bestaat uit de helft van het gesplitte Goldfish Liberation Frond, aangevuld met nog eens drie extra man. Momenteel worden ze enigszins gehyped. In de nabije toekomst mag je van hen dan ook iets verwachten op Zeal-Records. Life brachten ze het er in elk geval zeer goed vanaf wat niet evident is voor hun liefelijke meerstemmige emo-pop-nummertjes.
Ook Wixel kon behagen, en ook hier leek warm wel het sleutelwoord. Mooie warme post-rock nummertjes die me enigszins naar Martini deden verlangen, ook de wel zeer korte A December Lake reünie (één nummer) tijdens de set was geslaagd.
Terug naar boven dan voor Naifu, waar zij de eerste echte stomende set van de avond speelden. Hun zeer gekunstelde rock die door de stem van Dominique van Camp het midden lijkt te houden tussen PJ Harvey, Blonde Redhead en Björk vulde de bovenzaal van de Magasin 4 perfect.
Hetzelfde deed Sleepy Lili een half uurtje later beneden ook: stomende, maar hier meer elementaire rock . Sleepy Lili was door hun rechtlijnigheid het buitenbeentje van de avond, maar daardoor zeker niet minder op zijn plaats.
I Love Sarah, deed wat het moest doen, en deed dat beter dan ooit. Het was de eerste keer dat ik hen zag met een deftig versterkt geluid, waardoor ook de gitaar eindelijk wat meer aandacht kreeg. Het geluid werd hierdoor rijker, zonder minder overrompelend te zijn. Klasse!
SimpleSongs deed niet minder dan dat en overrompelende ook, ditmaal niet door een wall of sound maar eerder door zijn mooie breekbare liedjes. Zo breekbaar blijkbaar dat tijdens de set tot tweemaal toe de elektriciteit uitviel. Dit hinderde hem niet om toch één van zijn beste sets te geven.
Nadien was het tijd voor Toman. Tot hier toe één van de succesvolste RareFish groepen. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik hen volledig gemist heb (zoektocht naar een zak chips in nachtelijk Brussel).
Onder de noemer ‘extreem afsluiten’ was het nu de beurt aan Elton Vincent en dat was volgens mij met zijn beste noise-set tot nog toe: puberaler dan ooit, en tegelijkertijd leek er meer richting in te zitten dan anders.
Kortom, het was een fantastische avond! Ik heb het uiteindelijk dus toch niet kunnen laten om er een volledig verslag over te schrijven. Hier kan u er trouwens nog meer meningen op nalezen. Mijn persoonlijke hoogtepunten waren I Love Sarah, SimpleSongs en Fuerbach. Hopelijk laten ze ook de vierde verjaardag van RareFish niet onopgemerkt voorbij gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten