Lang geleden. Late goede voornemens of zoiets...en even late ‘besprekingen’
Undercurrent 3, met I Hate Camera, Tram, Borokov Borokov,....
Borokov Borokov was een meevaller: ik had er om eerlijk te zijn niet veel verwacht. Al een aantal slechte recensies over gelezen en verwachtte me aan een soort Arty-Farty-,-hey-wij-zijn-slimmer-dan-u-set. Maar niks van dat eigenlijk. Ok, het was een beetje gemaniëreerd soms, maar at kan ook moeilijk anders als je The Talking Heads als voorbeeld neemt. Er zijn natuurlijk ergere voorbeelden te kiezen. Ook opvallend was het gebrek aan drummer die door een doosje werd vervangen.
Tram was weer zijn verpletterende zelf. Loeiharde postrock, soms nijgend naar math, maar vooral met genoeg machogehalte om niet in de mooi-maar-flouwe postrockval te trappen. Zinderend....
Euhm, en dan een voorbeeld van waarom je beter bespaard blijft van een ontmoeting met je oude helden. I Hate Camera met Rudy Trouvé en Graig Ward is veruit de meest ervaren groep die we ooit op Undercurrent hebben gehad, maar dat is niet echt gebleken. Na een wel zeer korte en slordige soundcheck is het wel iets te gemakkelijk om je slechte concert enkel op de zaal, de pa en de DJ te steken. Die stopt heus wel als je dat vraagt en die mag best wel draaien als je nog aan’t opstellen bent...
Het Beleg van Schoten, met o.a. SimpleSongs, General Mindy, Monolite, Toman
General Mindy moet het echt hebben van een fatastisch groots geluid en laat daarbij terugdenken aan Evil Superstars of Millionaire. Ik hou ook best wel van hun wij-zijn-een-larger-then-life-rock-groep-attitude. Al staan ze in één of ander jeugdhuis in de kempen, toch spelen ze als, en kunnen ze je het gevoel geven dat je in Vorst Nationaal staat. Een groots geluid, maar een aantal catchy nummers zou dat geluid langer kunnen laten hangen (wow, nu voel ik me echt wel als de indie Andre Vermeulen)
Monolite, ontstak niet het feestje dat ik verwacht had, daarvoor bevatte het te veel rustige nummers, maar was zeker de moeite. Vooral door de fantastische stem van de zangeres deed het met me sterk aan Lamb denken
Toman was als de Belgische Mogwai weer fantastisch. Vooral het laatste nummer was echt wow.
Aparat Organ Quartet in Petrol
Vier electronische orgels en een drummer, dat is zowat Aparat Organ Quartet. En hoe klinkt dat? Antwoord: Als Trans Am op Future World. Zzeerr knap geluid, maar ziet er niet altijd even sexy uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten