(Matamore 2004)
Ik zag Matamore altijd als de proto-post-rockers bij uitstek, maar heb me blijkbaar vergist want met deze release van Raymondo begeven ze zich in het betere radio-1-muziekwereldje: lekker rustige poprock ergens in de richting van dEUS ‘Nothing Really Ends’. Perfecte achtergrondmuziek om een boek bij te lezen, rustig kabbelend, maar zeker ook weer niet te banaal. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten