(01-12-2004 @ Kaaiman)
De jaren tachtig zijn voor de meeste alreeds een hele tijd ‘retro’ en lijken ondertussen reeds leeggerevivald te zijn. Maar voor sommigen zijn de jaren tachtig nog steeds niet gestopt. . Blurt is zo’n fosiel uit de postpunkperiode. Hun combinatie tussen no wave, free jazz en spoken word werkt nog steeds na twintig jaar, alhoewel het retro-element hier minstens even belangrijk is. De bezielde uitspattingen van dichter-saxofonist Ted Milton twijfelen tussen groots en aandoenlijk. De funky James Chance achtige ritmes werken aanstekelijk.
Blurt werkt zowel voor art-wankers (oehoe spoken word, free-jazz) als voor de hipcats (is no wave niet cool?) en heeft integenstelling tot de copycats als LCD Soundstystem weldegelijk weerhaakjes. Het is misschien minder stijlvol maar wel echter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten