maandag, december 24, 2007

Imogene / Fuzz Beloved

Imogene, Fuzz Beloved en om kompleet te zijn Ludivine zijn de geesteskinderen van David Melby. Een muzikant uit Los Angeles die gitaar en bas speelt. Bij Imogene wordt dit zelfs een kruising tussen beiden, een basgitaar met acht snaren. Het verhaal begint in de vroege jaren negentig toen hij bassist was bij Fuzz Beloved. Een ambitieuze band die een eigenzinnige psychedelisch rock geluid neerzette . Voor een aantal bandleden was het echter allemaal wat te ambitieus en zij kozen voor hun professionele carrières waardoor er een vroegtijdig einde kwam aan deze groep. Hun opnames voor hun eerste album zijn intussen terug opgevist door Melby en hij staat op het punt deze plaat te re-releasen. Je kan het checken op de My Space site van Fuzzed Beloved. Het is zeker geen slecht project je hoort een band met potentieel, maar de opvolger Imogene klinkt toch al weer een stuk zelfzekerder. Imogene is onmiskenbaar een rock band maar een die het heel eigen inkleurt. Het feit van de basgitaar geeft het een heel groovy en heavy geluid. De invulling met het freaky orgel doet ons de teletijdmachine instellen op de jaren zestig en maakt het geheel zeer psychedelisch klinken. Imogene balanceert continu tussen uitersten. Stoner rock en hippie pop vinden elkaar op deze freaky cd. We noteerden dan ook uiteenlopende namen in de kladschrift zoals Stone Temple Pilots, Spaceman 3 en Morphine. De beluisterde cd is hun debuut uit 2006 maar klinkt nog zeer actueel, eerdaags staat er een nieuwe release op de planning. Imogene kan je ook kennen van je lokale muziek café, de band tourde al door de lage landen en dit jaar waren ze ook te gast bij Cucamonga op Radio 1. Beluister hun unieke geluid zelf eens <== hier klikken.

zondag, december 09, 2007

Low In The Sky / Pankak / Patternbased Records

Terwijl Von Mausmat ijverig zit te werken aan zijn verhandelingen heeft Der Alte eindelijk tijd om eens een paar schijfjes voor te stellen. Het zijn er niet veel maar ze bestaan. Totaal onbekende cd’s die hier belanden en het verder schopten dan de prullenbak. Het Amerikaanse Low In The Sky zal zeker een plaatsje in de verzameling krijgen. Hun sound is een samengaan van elektronica en echte instrumenten. Niet alleen hun sound, ook hun instrumentale songs zijn een sterk visuele collage van analoge songs, jazz , elektronische scapes, hip en trip-hop. Massive Attack is zeker een naam die als referentie kan dienen maar het kan even goed Sigur Ros zijn of Boards Of Canada of…. Je kan dus vele kanten uit met hun composities. Ze maaken een zeer gevarieerde plaat die blijft kleven. Dus hebben we meteen de twee labels gechecked die deze plaat co-releaste. PatternBased en Abandonbuilding zijn de partners in crime die U deze plaat presenteren en vooral de eerste trok onze aandacht. Op hun site zijn de meeste releases gratis te downloaden en we vonden er nog zo een kleinood tussen. De ep van Pankak is ook een aanrader. Ook een collage van geluiden en stylen die resulteerde in een bevreemdende luistertrip. Vredige piano en gitaar stukken worden versmolten met bleeps, noise en verminkte stemmen. Verder staan er tussen de catalogus van PatternBasd nog interessante hiphop achtige dingen tussen en minder leuke ambient gerelateerde projecten. Maar dat zal aan mijn persoonlijke smaak liggen. Check het zelf eens uit @ www.patternbased.com

zaterdag, juli 07, 2007

06/07 Benny Zen, Star Club West en Little Dead Birdie

Vooral Little Dead Birdie verraste me enigszins. 'twee meiden die er voor gaan' werd ons beloofd en dat is dan ook wat we kregen. Deed me een beetje denken aan Sleepy Lil, maar heeft nog wel wat repetitities nodig wil het echt een even strakke machine worden.

De rest van de groepen deed wat van hen verwacht werd...

vrijdag, juli 06, 2007

You Rascal You @ The Rots

straf optreden! Vooral het The Doors/ Nick Cave achtige 'The Levee'. meer info: www.yourascalyou.tk


zondag, mei 27, 2007

Built To Spill @ Trix (Antwerpen) 25/05/2007

Doug Martch en zijn mannen streken neer in het Trix in Antwerpen en daar wilde we bij zijn. De lp’s ‘Keep It Like A Secret’, ‘Perfect From Now On’ en ‘Live’ (cd versie) van Built To Spill worden nog meermaals uit de platen kast gehaald, net zoals ‘The Rebels Not In’ van The Halo Benders, één van de zij projecten waar Martch in betrokken is. Bij concerten waar helden het podium betreden zijn de verwachtingen hoger gespannen dan bij een lucratief club bezoek. En de start was overweldigend Martch vertaalde live, zijn meer to the point indie rock songs zoals bijvoorbeeld ‘Cars’ en de gekende psychedelische trance stukken waar hij de melodie met diverse nuances uit zijn gitaar blijft persen minstens zo sterk als op cd. Alle klassiekers kwamen aan bod en ook het nieuw werk zoals de opener, ik kende het niet, klonk bere sterk. En toch, na de laatste nood was weggeëpt hadden we niet het gevoel dat we iets fenomenaals zouden gemist hebben als we vadsig in de zetel waren blijven zitten. De Built To Spill Platen worden we niet beu, maar na ze een uur live bezig gezien te hebben kwam de cynicus in mij naar boven. Martch maakt perfecte songs en de het gitaar gefreak is fenominaal maar we konden er niet aan doen na het tiende freaky intermezo verloren we de aandacht. Geen nood het zal wel aan ons liggen. Het was zeker niet slecht, en we hebben genoten, maar het was ook niet memorabel, niet iets dat in ons geheugen gegrift staat zoals het eerste concert van June Of 44 op Europese bodem in De Lintfabriek, Of Migala in zaal België of The Ramones in Arendonk of…….

woensdag, mei 23, 2007

The Drones: Gala Mill / Roots Radio Turnhout

Al enige tijd hebben we serieus last van een Roots syndroom. Het zal wel liggen aan de overkill van digitale, experimentele en conceptuele muziek van de vorige jaren. Alternatieve country, op blues geënte rock en melancholische singer songwriters het gaat er allemaal in als koek. Wild wordt de luchtgitaar aangeslagen en vol emotie trachten we de lyrics mee te wauwelen van Wilco, Helldorado, Drive By Truckers, The Jayhawks en vult U zelf verder aan (of stuur Uw tips door) . Een paar weken terug probeerde we ‘Gala Mill’ uit van The Drones. Een Australische groep die al twee keer het podium mochten innemen van het Engelse festival All Tomorrow’s Parties. Een festival dat voor elke editie een curator aanstelt die de affiche mag invullen. Voor de eind dit jaar geplande editie is dit bijvoorbeeld Portishead. The Drones werden uitgenodigd door de grunge rockers van Mudhoney in 2006 en in de editie van februari dit jaar door de instrumentale band met een indrukwekkende cv, The Dirty Three.
‘Gala Mill’ heeft een afgemeten uitgebalanceerde sound. Droog, zonder franje en scherp zodat elk detail en emotie de ruimte krijgt. Wat toch anders is dan veel gelijkaardige bands waar meer de nadruk gelegd wordt op de rock sound die meestal voller en vettiger klinkt maar minder ruimte geeft aan de nuances. De rauwe hoekige blues doordrenkt van melancholie met hier en daar een vleugje country en rock komt heel menselijk over. De nummers zijn dan ook verhalende stukken die tragisch kunnen zijn, maar niet wereld vreemd zijn. The drones klinken nooit grijs, altijd zwart of wit. Wat deze plaat ook zo opmerkelijk maakt, een aanrader!
Als medicijn voor het bovenvermelde roots syndroom raden we ook van harte de roots-radio aan. Een vrije radio uit het Turnhoutse die in de regio te ontvangen is op 105.1. Ze draaien non stop (jawel zonder gewauwel of reclame) misschien wat traditionele, maar oerdegelijke jazz, blues, country, singer songwriters en alles wat ertussen zit. Je kan ook on line meeluisteren.

vrijdag, april 20, 2007

Het web is wel tof, je moet de deur niet meer uit om nieuwe dingen te ontdekken. Vadsig, met chips en Duvel in de hand, val je van ene muzikale verwondering in de andere. Recent belande we zo bij het Duitse Sinnbus label. Een bakermat voor alles wat je onder de noemer post rock zou kunnen duwen. We probeerde de gratis te downloaden sampler; ‘Sinnbus Are friends; Too’.
Iets wat we iedereen van harte aanraden. De cd opent met een nummer van Kinn. Dit is een band met ene FS Blumm in de gelederen. Deze keer maakt hij geen composities maar speelt hij met wat vrienden een knap potje post rock bij elkaar. Minstens even gerafineert als Tortoise, en de gitaren en rock voeren de boven hand! Verder valt de minimale electro punk op van Monotekktoni. Dit is het solo project van Tonia Reeh wat in’ duits omschreven wordt als “zugleich verstörender und fordernder Musik”, sexy hé. Ook In Fischer Erf en Bodi Bill valen op met een minimaal en dansbaar geluid. Is het omdat deze tracks electronica bevatten dat ze de boventoon voeren? Ik denk het niet, het is moeilijker om in de platgetreden indie en post rock paden met iets op de proppen te komen dat naast degelijk is, ook opvalt. Het eerder aangehaalde Kinn lukt dit zeker en ook Ter Haar, Kam:as en het zweverige (inclusief vrouwelijke vocalen) Audry steken er boven uit. Eigenlijk is dit een zeer sterke compilatie die al vele malen is afgespeeld en telkens weer andere groepen naar voor schijft als favoriete. Extra leuk omdat dit alles gratis is @ http://label.sinnbus.de/content/srmp002.php

zondag, april 08, 2007

Bij het laatste bezoek aan de platenboer toch maar eens een paar plaatjes uit de zo gehypet weird-, en hier verzint U zelf maat een suffix, scene gekocht. We vonden de vinyl versies van ‘Complexion’(Sunburned Hand Of The Man) en ‘XIAO’ (Wooden Wand And The Vanishing Voice). ‘XIAO’ is een klassieker uit 2004 van het Amerikaanse vehikel Wooden Wand And The Vanishing Voice dat zijn oorsprong vindt bij James Toth en Tovah ‘ O Rourke. Die laatste is de mevrouw van John Olson die we vooral kennen van Wolf Eye en samen vormen ze Dead Machines en runde ze tot 2005 Polyamory Records. Rond de biografie van Wooden Wand And The Vanishing Voice wordt een mistgordijn van mystiek en mysterie geweven dat ook eigen is aan Sunburned Hand Of The Man en aanverwanten. De vele samenwerkingen en feit dat het meer om collectieven of broedplaatsen voor muzikale vrijbuiters gaat versterkt dit gevoel enkel. Maar zoals zo vaak, het verhaal van Wooden Wand And The Vanishing Voice begint aan de Suny-Purchase kunstschool in NY. Waar uit de vriendschap en verwantschap van James Toth en Tovah ‘O Rourke de basis groeit van Wooden Wand (wat het alter echo is dat James zich aanmeet). Later komen andere bohémiens uit het cd-r en Tape circuit hen vervoegen, Heidi Die, Satya Sai, Steven Taveniers en Glucas Crane vormen een beetje de basis van The Vanishing Voice. ‘XIAO’ laat een groep horen die graag experimenteert maar zijn kaders kent, blues, folk en een scheut retro avant-garde pop. Maar hoe experimenteel ook, het blijven in wezen liedjes die na veel luisterbeurten hun geheimen prijsgeven. Muziek zoals die bijvoorbeeld gebricoleerd werd bij The Velvet Underground. Bij momenten klinkt het goed gek, bij momenten geniaal en het is altijd spannend ook al is het geiten wollensokken gehalten groot. Bij Sunburned Handen Of The Man gaan ze muzikaal nog een stap verder. Alles is veel meer gebaseerd op vrije expressie, improvisatie en psychedelische spacejams is hun handelsmerk. Al is hetgeen we op ‘Complexion’ te horen krijgen toch nog redelijk verteerbaar. We hebben zelfs meermaals de plaat terug onder de naald geduwd en genieten vooral van het dubby slotstuk op kant A. Zoals het in de weird-…… scene moet brachten en brengen Sunburned Handen Of The Man een niet bij te houden aantal cd-r, cassettes e.a. releases uit. Live sessies, Muziek gemaakt op de bruiloft van twee groepsleden, jam sessies, Alles wordt op de mensheid losgelaten, vaak op gelimiteerde oplagen die meestal in no time uitverkocht zijn. Verder lijkt het bij deze laatste nog meer een collectief te zijn met als vaste spil figuren, John Moloney (zie ook het sterke soul-rock gezelschap Howling Rain) en Rob Thomas maar verder schuift het nogal, op deze lp speelt bijvoorbeeld Tony Goddess mee van onder andere Papas Fritas, maar die naam vinden we verder niet terug in de annalen van Sunburned Hand Of The Man.
Alles we terug moesten gaan naar de platenwinkel zouden we opteren voor ‘XIAO’ omdat die avontuurlijk is en toch de songs nog laat primeren. Sunburned Hand Of The Man, is meer een collectief van muzikale freaks die al improviserend met grooves en psychedelica een klankpallet schetsen dat bij momenten experimenteel en tegendraads klinkt en een andere keer refereert naar dub of krautrock en dit altijd achter een mistgordijn van analoge noise. Het resultaat is eerder wisselvallig, het is bij momenten sterk, maar weet over heel de lijn de aandacht niet vast te houden. We hebben eigenlijk meer genoten van John Moloney andere project Howlin Rain.

Luisteren kan U via volgende links naar de bands web_pagina’s;


http://www.woodenwand.net/
http://www.myspace.com/woodenwand

http://www.sunburnedhandoftheman.com/
http://www.myspace.com/sunburnedhandoftheman

dinsdag, januari 30, 2007

Radio Rarefish Podcast

Radio Rarefish podast terug

je kan je abonneren op de podcast
abonneren in itunes gaat zo: menu "advanced" --> "Subscribe to podcast"
en vul daar in: http://users.telenet.be/podcast/podcast.xml

voor mensen zonder podcast-programma: de mp3 staat altijd hier http://users.telenet.be/podcast

27/01/2007 Maldudler met Kodiak & The Kraken

Ik was te laat voor Kodiak wegens zoals je hieronder kan zien andere verplichtingen, maar The Kraken had ik nog net gehaald. Na een weekend vol noise en moeilijkdoenerij waren de nummers van The Kraken een frisse verademing. Af en toe moest ik denken aan Clap Your Hands Say Yeah!!. Knappe nummers, knap geluid en knap gespeeld toch vond ik het af en toe iets 'te knap'.

27/01/2007 UC#29 met: Barco Orchestra & Balderdash

Barco Orchestra is 2/3de Penguins Know Why maar dan zonder hun Sonic Youth-achtige noise-rock, maar met wat ze zelf 'macro noise' noemen. Noise gemaakt met tapeloops, gitaar, effecten, en vocals. Deed me een beetje denken aan de donkere industrial noise van een goede 15 jaar terug. Genesis P. Orridge en dergelijke....








































Ook Balderdash doet nogal retro aan, en laat denken aan dingen als Fugazi, Shellac, etc. Niet meteen slechte referenties als je het mij vraagt.

26/01/2007 – UC#29 met The Joyous Cosmology, Musica Da Cucina & Jozefaleksanderpedro

The Joyous Cosmology is een improvisatiecollectief uit Antwerpen, bekend van hun repetities in wijlen de muziekdoos. Euhm old-school-avant-garde of zo? Verfrissend om te zien: na lang nog eens een improv-geluid dat niet draait rond noise en kilometers lange feedbackloops. (http://www.myspace.com/joyco )














Musica da Cucina
brengt one-man-loopstation-emo-post-rock met behulp van keukengerief, gitaar en stem. Zowel visueel als muzikaal dik in orde! Vooral het stoomketel moment zal ik nog wel enige tijd blijven herinneren. Aanrader. (http://www.fromthemountains.com/idea-mdc.htm)














Jozefaleksanderpedro
bracht de van hem ondertussen bekende soundscapes, deze keer vooral opgebouwd met gitaar en effecten.


vrijdag, januari 26, 2007

last minute UC weekend, dees weekend!

Undercurrent tweedaagse

vrijdag 26 januari 2007 | 20:00
zaterdag 27 januari 2007 | 20:00

The Bottom Line, Pelgrimstraat 11, 2000 Antwerpen

inkom: gratis


VRIJDAG 26/1
* MUSICA DA CUCINA [it]
zachte, sferische muziek op keukenapparatuur en gitaar

ZATERDAG 27/1
* BALDERDASH [be]
Brusselse noiserockers
* BARCO ORCH [be]
micro noise van de mannen van pengiuns know why

25/01/07 Milow @ CC Deurne

een gekregen paard mag men niet in de bek kijken. Een avondje den-cynische-oude-zak uithangen kan ook leuk zijn... oeps sorry.

donderdag, januari 25, 2007

gepland: UC#30 met Kazuamsumaki, Black Cassette & Bear Bones Lay Low


zeker komen, wordt leuk feestje...

12/01/07 To The Bone & The Blackbox Revelation @ Bouckenborg


























To The Bone is nooit echt 100% mijn ding geweest. Op zich is er niks mis mee natuurlijk, een supper strakke en geoliede rock'n roll machine, die live echt wel over je heen raast. Maar de drang naar authenticiteit lijkt groter te zijn dan naar orginaliteit. Ach wat zaag ik, zeer leuk om naar te kijken, misschien moet dat ook niet meer zijn.

The Blackbox Revelation vond ik iets beter smaken. Elimentaire rock'n roll zoals ook de White Stripes, of dichter bij huis The Porn Bloopers het brengen. (zie fotos)