(Dekorder – 2004)
Moeilijk te beschrijven dit plaatje! (vandaar waarschijnlijk dat hij zo lang blijven liggen is) Un Caddie Renversé dans l’Herbe, ook bekend als de in Barcelona residerende Braziliaan Didac P. Lagarriga maakt in elk geval gebruik van exotische instrumenten als kalimbas, balaphones en mbiras maar om deze CD dan maar meteen bij wereldmuziek te klasseren gaat wat ver. Wereldmuziek in de zin van wereldse muziek misschien. Didac gebruikt deze instrumenten zeer minimalistisch, het geluid op zich is belangrijk, wars van hun traditionele context. Hij zou met zijn geluid dan ook meer passen op pakweg elektronische festivals als Sonar dan wel op Polé Polé. Het lijkt wel op een analoge versie van dingen als Scratch Pet Land of Son of Clay. Maar ik vind het allemaal net iets te afstandelijk en pretentieus om me helemaal te bekoren. <<< +/- >>>
Geen opmerkingen:
Een reactie posten