(Den Drempel, Antwerpen - 12-11-2004)
Neem mijn mening over deze Undercurrent#3 liefst niet te serieus, aangezien ik meer tijd aan de bar verloren heb dan voor de groepen, en mijn beeld dus enigszins vertroebeld was. ...
Wixel:
Vreemd, Wixel die akoestisch gaat. Zonder laptops of dergelijke. Akoestische gitaar, drum en nog een hoop ander (kinder)speelgoed, bespeeld tussen het publiek in. Het trucje wordt snel duidelijk, repeterende melodietjes die muteren en door verschillende instrumenten worden overgenomen. Een typisch postrock trucje dus, maar in het geval van Wixel werkt het nog steeds. Ze ontdoen het genre van de pretentie en geven het een kinderlijk naïef randje.
Wio:
Wio (van de Portables) had sterk te lijden onder het slechte geluid in de zaal.
Rivulets:
Denk hardcore emo, en bedenk daarbij dat hardcore ditmaal niet voor hard staat. Denk aan het flauwste, persoonlijkste en emotioneelste nummer van Xiu Xiu, maar dan een hele set door. Noem me boer Teun, maar ik vond dit gênant. Constant had ik het gevoel van’ vermant u nu toch eens’, ‘ga dan thuis janken, schrijf poëzie of kerft zoals alle hopeloze pubers gewoon in je vel’. Niet echt mijn gevoel van Rock ‘n’ Roll dus.
Drekka:
Singer songwriter in de hedendaagse traditie van Animal Collective. Vreemde popsongs doorspekt met veel psychedelische collages. Even dacht ik dat Syd Barret eindelijk was teruggevonden. Muzikaal bij vlagen dik in orde, maar ook hier was de bezeten act bij wijlen sterk gênant. (Drekka is eveneens bezieler achter het Blue Sanct label - zie archief voor reviews)
Tot hier het oordeel van Engelbert Von Mausmatte !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten