Misschien iets minder geslaagd op gebied van bezoekers als het grote RareFish festival (slechts drie betalende bezoekers) maar daarom niet minder gezellig. Enkel de zaal, de Peniche Fulmar, een tot concertzaal omgebouwde boot, is al romantisch genoeg om zo’n Singer-Songwriters avond de nodige glans te geven (inclusief rood gordijn etc.).
Opener Winter and Louise wist meteen al de toon te zetten door hun emotionele fluisterliedjes. De combinatie cello, gitaar, zang en af en toe piano werkte zeer goed, alhoewel de cello naar mijn aanvoelen toch iets te luid stond. Ook de songs mogen misschien nog iets gebalder, maar Winter and Louise klinkt in elk geval veelbelovend.
SimpleSongs maakte daarna zijn eigen gekozen bijnaam van ‘de Bombastische Bard’ waar, en viel in die zin ook op tussen de andere meer ingetogen sets. Nieuw was dat hij deze keer een bijna volledige pianoset speelde zonder hierbij geholpen te worden door zijn chaos pad of loop station. Deze set had zeker veel potentieel, maar was door een te stil afgestelde piano toch minder overrompelend dan ze had kunnen zijn.
Sleeping Dog is Chantal van Chacda solo en bracht ons zeer warme en breekbare liedjes op piano en gitaar. Vooral haar ijle, wat zweverige stemgeluid (wat dat dan ook moge betekenen) is daarbij haar grote troef. Denk daarbij aan de stem en de nummers van Aroah of Carol van Dijk.
Nilo’s set was verruit de verrassendste van de avond. Ik ben al langer fan van zijn songschrijverschap, maar het life brengen van die nummers wilde tot hiertoe niet echt lukken. Nu leek het voor het eerst dat hij zijn set goed had voorbereid, en dat loonde. Samen met Maxime Le Hung (Matamore, Tom Sweetlove) bracht hij zeer mooi gearrangeerde popnummers met zeer klevere teksten. Het lukt me sindsdien niet meer om ‘Naked’ uit mijn kop te krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten