maandag, mei 08, 2006

(Ne) Undercurrent 12-05-2006

(Ne) nieuf Undercurent nieufs



Undercurrent #4, 12 mei 2006
New Location!!!!: Bottomline (Pelgrimstraat 16, 2000 Antwerpen
Doors: 21.30 First Act: 21.00
GRATIS GRATIS GRATIS GRATIS GRATIS GRATIS

THANKSGIVING
Thanksgiving is de jonge songsmid Adrian Orange uit Portland, Oregon, die de laatste jaren aan een serieuze opmars bezig is binnen de amerikaanse indiescene. Hij bracht de afgelopen 3 jaar een achttal platen en ep's uit. Muzikaal leunt thanksgiving dicht aan bij the microphones, maar evenzeer bij Smog of Will Oldham.
www.marriagerecs.com/thanksgiving

SIMPLESONGS
SimpleSongs is de Antwerpenaar Ken Veerman. Als eenmansband mengt hij met plezier lo-fi indiepop met lawaaierige en elektronische geluidsexperimenten. Enkele maanden geleden werd hij tweede tijdens de finale van Frappant, de rockwedstrijd voor Antwerps talent.
www.simplesongs.be/

YUKO
De muziek van dit Brusselse kwartet situeert zich ergens tussen indietronica en postrock. In het genre is de groep momenteel veruit het grootste talent van eigen bodem. Denk Notwist, Wixel, A December Lake... Verplicht voer voor liefhebbers van atmosferische liedjes en gevoelige melodieën.
www.myspace.com/yukotheband

NILO
Nilo drumt bij een hele rits Brusselse groepen, maar als hij het even rustig aan wil doen, maakt hij melancholische gitaarliedjes. Die neemt hij lofi-gewijs thuis op, om ze op het eigen Orange Mansion Recordings uit te brengen. Verwacht je aan stille gitaarriedels en catchy deuntjes.
www.myspace.com/nilonilonilo

www.undercurrent.be

(Li) nog eens terug beginnen, wat oud en nieuw nieuws

Lang geleden. Late goede voornemens of zoiets...en even late ‘besprekingen’

 

Undercurrent 3, met I Hate Camera, Tram, Borokov Borokov,....

 

Borokov Borokov was een meevaller: ik had er om eerlijk te zijn niet veel verwacht. Al een aantal slechte recensies over gelezen en verwachtte me aan een soort Arty-Farty-,-hey-wij-zijn-slimmer-dan-u-set. Maar niks van dat eigenlijk. Ok, het was een beetje gemaniëreerd soms, maar at kan ook moeilijk anders als je The Talking Heads als voorbeeld neemt. Er zijn natuurlijk ergere voorbeelden te kiezen. Ook opvallend was het gebrek aan drummer die door een doosje werd vervangen.

 

Tram was weer zijn verpletterende zelf. Loeiharde postrock, soms nijgend naar math, maar vooral met genoeg machogehalte om niet in de mooi-maar-flouwe postrockval te trappen. Zinderend....

 

Euhm, en dan een voorbeeld van waarom je beter bespaard blijft van een ontmoeting met je oude helden. I Hate Camera met Rudy Trouvé en Graig Ward is veruit de meest ervaren groep die we ooit op Undercurrent hebben gehad, maar dat is niet echt gebleken. Na een wel zeer korte en slordige soundcheck is het wel iets te gemakkelijk om je slechte concert enkel op de zaal, de pa en de DJ te steken. Die stopt heus wel als je dat vraagt en die mag best wel draaien als je nog aan’t opstellen bent...

 

Het Beleg van Schoten, met o.a. SimpleSongs, General Mindy, Monolite, Toman

 

General Mindy moet het echt hebben van een fatastisch groots geluid en laat daarbij terugdenken aan Evil Superstars of Millionaire. Ik hou ook best wel van hun wij-zijn-een-larger-then-life-rock-groep-attitude. Al staan ze in één of ander jeugdhuis in de kempen, toch spelen ze als, en kunnen ze je het gevoel geven dat je in Vorst Nationaal staat. Een groots geluid, maar een aantal catchy nummers zou dat geluid langer kunnen laten hangen (wow, nu voel ik me echt wel als de indie Andre Vermeulen)

 

Monolite, ontstak niet het feestje dat ik verwacht had, daarvoor bevatte het te veel rustige nummers, maar was zeker de moeite. Vooral door de fantastische stem van de zangeres deed het met me sterk aan Lamb denken

 

Toman was als de Belgische Mogwai weer fantastisch. Vooral het laatste nummer was echt wow.

 

Aparat Organ Quartet in Petrol

 

Vier electronische orgels en een drummer, dat is zowat Aparat Organ Quartet. En hoe klinkt dat? Antwoord: Als Trans Am op Future World. Zzeerr knap geluid, maar ziet er niet altijd even sexy uit.