Een paar lijstjes over Dour:
Beste optredens:
- 13 and God: Hier had ik totaal niets van verwacht. Ok, een supergroep bestaande uit de Notwist en Themselves klinkt op papier fantastisch, het debuut dat ik enkele maanden geleden van hen hoorde klonk zo niet. Wat op plaat niet lukte, lukte live wel. Met Dose One hebben ze dan ook een straffe frontman in huis die je bijna de indruk geeft dat je naar een theaterstuk zit te kijken in plaats van een gewoon optreden. Bombastisch tot op het protserige af, maar wel perfect geregisseerd.
- Les Georges Leningrad (2): Verkleed als mongoloïde Flinstones leek Les Georges Leningrad eerst de novelty groep van het festival te worden. Maar ze waren meer. Hun anarchistische post-punk was het aanstekelijkste wat er op het festival te horen was, zowel muzikaal als visueel.
- Jamie Lidell: Alreeds een viertal keer gezien en telkens staat Jamie Lidell garant voor een vet feestje. Nu was dit niet anders alhoewel het maniakale er wel enigszins af was. In de plaats kregen we een meer geplande set die nogal rudimentair wisselde tussen de soulnummertjes van zijn laatste CD ‘Multiply’ en daar ter plaatsen geïmproviseerde Acid-Housenummertjes .
Sterkst tegenvallende concerten
- Jamie Lidell: Ik moet eerlijk zijn, mijn verwachtingen waren wel iets te hoog gespannen na zijn nieuwe CD. Maar toch, wanneer hij er nu net dat tikkeltje meer moeite in zou steken moet hij een wereldset in elkaar kunnen steken.
- Hood: Saai en vermoeiend, terwijl ik mooi maar saai had verwacht.
- Laibach: Ik wou meer vuurwerk, meer show, meer theater en minder Milc Inc.
Meest homofiele sets
- 13 and God: Dose One ziet eruit als een kruising tussen Elton John en George Michael, rapt met een dramatiek waarop Liesbeth List jaloers op zou zijn en heeft een pak aan waarmee je meer succes scoort in de Red en Blue dan op Dour. Dat kan tellen mij dunkt!
- Ben Christopherson: Fantastische set! Maar wedden dat die man meer plaatjes in huis heeft van Kylie of Cher dan van alle andere acts op het Dour festival samen.
- Anthrax: Hoe lang per week zouden die bij de kapper zitten?
- The Faint: Oogschaduw is nooit een goed idee!
Groepen die wel eens bij mij thuis mogen komen spelen terwijl ik rustig een boekje in de zetel lees maar op Dour verveelde (of kortweg mooi maar saai)
Groepen waar ik nu eens niets van verwachtte had maar toch dik ok waren
- 13 and God
- The Go Find: Alreeds tweemaal gezien, maar telkens tegenvallend. Nu werkte het daarentegen wel. Het enthousiasme van de groep was aanstekelijk en de wondermooie popsongs hadden het nodige effect.
Beste Belgische groepen
- The Go Find
- Tomàn
- Raymondo
Goorste eten
- broodje braadworst met ketchup en ‘gebakken’ uitjes: gewoon geen goed idee
- friet met mayonaise: hoe krijgen ze die frietjes zo taai? Het leek wel rubber!
broodje tonijnsla: het broodje bestond denk uit hetzelfde rubber als de frietjes... - bami goring: ach ik mag niet klagen, van ver leek het wel op bami goring, maar die mayonaiseachtige curry had voor mij toch niet gehoeven.
- durum fallafel: De faffafel smaakte wat zanderig, maar er zaten verse groentjes in! Met stip de beste maaltijd van het ganse festival!
Oude rotten die de trucjes niet echt meer konden
- Television: Wat een futloos optreden. Ik kan me voorstellen dat het enthousiasme met de jaren verdwijnt, maar toch, doe toch een beetje moeite of stop er gewoon mee. Nooit gedacht dat het magische Marque Moon zo saai kon klinken.
- Front 242: Ik wist niet dat het tijdsbesef en plaatsbesef met de jaren verminderen? Kan iemand Front 242 vertellen dat het niet meer 1993 is en ze niet meer in de Boccacio staan? Het is vreselijk als je zo hopeloos eigentijds willen klinken!
- Laibach: Leek me iets te veel op Milk Inc.
- Antrax
- The Young Gods: Puur jeugdsentiment. Konden niet veel misdoen en deden dat dan ook niet. Zelfs een klein persoonlijk hoogtepuntje
Alreeds vergeten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten